- Ateş büyüyor, dedi adam.
- İnsan eti, dedi şaman. Her zaman yavaş yanar.
- Bu yanan hangisi? Benim bedenim mi dedi kadın, meraklıydı.
- Biliyorsun, aşk önceliklidir! dedi şaman: Fakat bir o kadar da zarif... Sırayı hep bedene verir.
- Bedenimin yanmasını istemiyorum! diye bağırdı kadın. Korkmuştu. Bedenimin çıkıp gitmesini istemiyorum ben!
Hiç ihtiyatsız gülümsedi şaman; ıtırlar, hanımelleri ve sondan kurulup, başa yaslanmış cümleler doldurdu geceyi, fısıldadı:
"Bedenin zaten çıkıp gitmiş. Bu yanan sadece aşkın. Sen onu bedenin sanıyordun."
Korku ve Arkadaşı - Ayşegül Çelik
