OM

Başlarken oldukça ön yargılı biri olarak yazıyorum bu satırları. bir nevi ah de vefa benimkisi...

Yoga bana en çok "kaslar esnedikçe bizim de hayatta ve hayata karşı esnediğimizi" öğretti.

Kendine Yüklenme Klübü Başkanı olarak, kendimi ne kadar katılaştırdığımı gösterdi.

En sevmediğim pozu fizik tedavi sırasında 4 ay boyunca bana her gün yaptırdı ve sevdirdi iddaalı olacak ama aslında güzelmiş dedirtti. (#Paschimottanasana)

Ne kadar sosyal birisi olsam da dünyadaki en zor şeyin çoraplarımı çıkarmak olduğunu, aslında içten içe çok çekingen olduğumu farkettirdi.

"Ne odunum bir arpa boyu yol gidip esneyemedim" dedim; benim bedenime uygun değil galiba deyip ara  verdim ama yerine ne yaptıysam bana bu kadar manevi tatmin yaşatmadı. 

Gün sonunda gece yatmadan önce halının üzerinde minicik de olsa akarken buldum kendimi...

OM.